امروز اول محرم

دیروز یه گزارشگر از من خواست که در مورد قیام عاشورا بگم ؛ نتونستم حرف دلم رو بزنم ولی الان اینجا می گم: راجب درس های عاورا زیاد صحبت شده ولی فکر می کنم یکی از یزرگترین درسهای عاشورا که کمتر راجب به اون صحبت شده و ما بی توجه از کنارش رد شدیم تاوان دادن برای امر به معروف و نهی از منکر باشه که معمولا بهش توجه نمی کنیم . حسین (ع) قیام کرد رای احیای امر به معروف و نهی از منکر و برای انجام این فریضه الهی که علاوه بر ایشون به تک تک ماها هم واجب ، توان این کا رو رو هم پرداخت کرد . حسین به ما ثابت کرد کرد که اگه می خواهید امر به معروف و نهی از منکرتون تاثیر گذار باشه باید یاد بگیرید که تاوان اون رو هم قبول کنید . حسین (ع) برای این تاوان جونشون رو ، یارهاشون رو بچه ها شون رو فدا کرند ، خانوادشون  به اسارت  گرفته شدند و حتی دختر کوچشون تو کوفه شهید شد . و این تاوانی بود که حسین با جون و دل قبول کرد . یه نگاه به خودمون بدازیم ببینیم تا چقدر حاظریم برای امر به معروف و نهی از منکر هزینه بدیم . چند وقت پیش یه حاج آقای بهم گفت: "فلانی آستسن لباست کوتاه" . گفتم :"حاج آق اگه می خوای بلند ترش رو بپوشم پولش رو بده تا بخرم"

حاجی دیگه اصلا و هیچ وقت در مورد لباسم با من صحبت نکرد .

خیلی از ماتا وقتی هستیم که هزینه ای نداشته باشه ولی وقتی هزینه بردار شد همه ما ها کنار  میکشیم و خودمون رو میزنیم به کوچه علی چپ . کدوم یک از م ها حاضریم برای امر به معروف دیگری از جیبیمون مایه بزاریم؟

کدوم یک از ما ها حاضریم   باری امر به معروف و نهی از منکر از منافع خودمون چشم پوشی کنیم . کدام یک از ما ها حاضریم برای امر به معروف و نهی از منکز از صندلی که روش می شینیم چشم بپوشیم ؟ امر به معروف به زیدست مثل دشتور می مونه ولی تا حالا بالادستی خودمون رو چی امر به معروف کردیم یا نه . اگه بدونیم  این امر به معروف به قیمت کارمون و کلی دردسر دیگه قرار تموم بشه آیا باز هم امر به معروف می کنیم یا نه؟

اگه به اون حد برسیم که برای امر به معروف از جونمون بگذریم فکر کنم خیلی از کارهامون درست می شه .